Ποδόσφαιρο Coming Home - Fantasy Football and Euro

Ποδόσφαιρο Coming Home - Fantasy Football, Euro 1996, Η ομάδα ποδοσφαίρου της Αγγλίας και ένα καλοκαίρι αγάπης

Έτσι, ίσως βρεθείτε εδώ επειδή αναρωτιέστε γιατί οι οπαδοί του ποδοσφαίρου της Αγγλίας αναφέρονται συνεχώς στο "Coming Home" όποτε παίζουν σε ένα μεγάλο τουρνουά όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο ή το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Ο ιδρυτής του αθλητικού ιστολογίου Oli Harris λέει την πλήρη ιστορία…

Όχι μόνο το λένε, αλλά το τραγουδούν, και τώρα κάθε δύο χρόνια λένε σε όλους σε jest και ελπίζουμε ότι "έρχεται σπίτι φέτος".

Έτσι από πού προέρχεται αυτή η φράση και γιατί είναι τώρα μόνιμος κάτοικος στο λεξικό του διεθνούς ποδοσφαίρου.

Ο ιδρυτής του αθλητικού ιστολογίου Oli Harris επιστρέφει στη νεολαία του για να σας πει με τα δικά του λόγια τι σημαίνει, αλλά το πιο σημαντικό, τι σήμαινε.

Fantasy Football - Baddiel και Skinner

Το 1994, ο David Baddiel και ο Frank Skinner παρουσίασαν μια πολύ δημοφιλής τηλεοπτική εκπομπή που ονομάζεται «Fantasy Football League», η οποία ήταν μια κουβέντα και χαρακτηριστικά που βασίζονται στους επισκέπτες του στούντιο που επιλέγουν τη δική τους ομάδα φαντασίας και έρχονται για να συνδέσουν κάτι ταυτόχρονα.

Μια κλασική μορφή show chat αλλά για το ποδόσφαιρο κάτω από το πανό Fantasy. Το Fantasy Football ήταν σε νηπιακή ηλικία, αλλά οι πρώτες μέρες της Premier League ξεκίνησαν τη φαντασία στο mainstream.

Τα παιδιά του σχολείου μπήκαν ιδιαίτερα στη φαντασία, αυτό ήταν γενικά προ-online, οπότε έπρεπε να δημοσιεύσετε την ομάδα σας και ως εκ τούτου η τηλεοπτική θέση της παράστασης ήταν πολύ νέος.

Από το πίσω μέρος της επιτυχίας τους, έγιναν οικιακά ονόματα και συνδέονταν με την κουλτούρα της εποχής της Laddish Britpop.

Σκεφτείτε την όαση και τη θολότητα, τα σπασμένα ρούχα και τις κακές περικοπές. Μου άρεσε πολύ η παράσταση και ως τέτοια σκέφτηκα ότι ήταν αρκετά δροσερό επίσης.

Έτσι, όταν ξεκίνησαν ένα τραγούδι ποδοσφαίρου, ακριβώς μπροστά από ένα σημαντικό διεθνές τουρνουά, με ένα πολύ καλό βίντεο για να το συνοδεύσουν ... καλά, λειτούργησε!

Euro 1996 - Το μεγαλύτερο καλοκαίρι για έναν νεαρό ανεμιστήρα ποδοσφαίρου
Το Euro 1996 ήταν μόνο το τέλειο τουρνουά για μένα. Ήμουν 16 ετών και πραγματικά στο ποδόσφαιρο, αλλά η πλευρά του συλλόγου μου ήταν τρομερή. Δεν είχα αναμνήσεις πολλών τελικών κυπέλλου ή να είμαι ακόμη κοντά στην κορυφή του πρωταθλήματος.

Είχα ασπρόμαυρες φωτογραφίες από τη δεκαετία του '60 στον τοίχο μου αντ 'αυτού!

Έτσι, όταν ο Terry Venables, ένας θρύλος για το club μου, ανακοίνωσε μια ισχυρή ομάδα της Αγγλίας για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996, κατάλαβα πραγματικά τη σκέψη ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε αρκετά καλά.

Η ομάδα είχε μια μεγάλη ισορροπία και ήταν εκείνη όπου όλοι τοποθετήθηκαν στη θέση τους ωραία.

Ο Shearer και ο Sheringham ήταν ένα τέλειο δίδυμο, ο Ince και ο Gascoigne συμπλήρωσαν ο ένας τον άλλον καλά και η σπονδυλική στήλη της ομάδας ήταν σταθερή. Ήταν απλά μια πολύ καλή ομάδα και το έδειξαν.

Η συσσώρευση μεταμορφώθηκε πλήρως από το τραγούδι του Baddiel και του Skinner 'It Coming Home'.

Με τους παίκτες από την ομάδα να αναδημιουργούν στιγμές από το παρελθόν της Αγγλίας και μια πιασάρικη μελωδία, ήταν μια τεράστια επιτυχία. Τόσο πολύ ώστε να θυμάμαι να αγοράζω το CD και σχεδόν να το ακούω στο έδαφος.

Pre DVD και Netflix, κατέγραψα το βίντεο και παρακολούθησα το Sheringham να αναδημιουργήσει την απεργία μεγάλης εμβέλειας του Bobby Moore ξανά και ξανά.

Το τραγούδι μας έδωσε πραγματικά όλα ένα buzz που ίσως θα μπορούσαμε να κερδίσουμε ένα τρόπαιο μετά από 30 χρόνια προσπαθώντας.

Η συσσώρευση έγινε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα από την ομάδα να πιάσει το πόσιμο σε περίσσεια σε μια νύχτα έξω στο Χονγκ Κονγκ, που και πάλι ως παιδιά που πιστεύαμε ότι ήταν τάξη.

Ήταν μια ομάδα που βγαίνει μαζί και μοιάζει με τους καλύτερους φίλους ... τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν το είδαν με τον ίδιο τρόπο.

Επίσης, το κιτ της Αγγλίας ήταν τάξη. Ακόμα το καλύτερο που είχαν ποτέ!

1996 - Ηλικία
Όχι μόνο ήταν ένα καλοκαίρι με το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αλλά ήταν επίσης το καλοκαίρι που πήρα γεμάτη για να κάνω την εργασιακή μου εμπειρία.

Περάσαμε στο Wembley από το Kent και αγόρασα ένα λευκό μπλουζάκι με μπουλντόγκ στο μπροστινό μέρος, πώς άλλαξαν οι καιροί. Μέχρι σήμερα δεν νομίζω ότι έχω πάει σε έναν αγώνα με μια ατμόσφαιρα αρκετά σαν αυτό.

Όχι μόνο ήταν εναντίον της Γερμανίας, αλλά ήταν ο ημιτελικός στο Wembley, το παλιό Wembley σε αυτό.

Η γιαγιά μου έζησε γύρω από τη γωνία και με έσυρε στην αγορά στο Wembley εδώ και χρόνια το πρωί της Κυριακής, αλλά δεν ήμουν ποτέ μέσα.

Συνήθιζα να ακούω το πλήθος από το σπίτι της, αλλά ποτέ δεν ήταν μέρος της.

Ήταν πραγματικά απίστευτο και έγινε ακόμα πιο απίστευτο όταν ο Alan Shearer κατευθύνθηκε μετά από περίπου 10 λεπτά. Πήγαμε βαλλιστικά και η Αγγλία έμοιαζε σαν να προορίζονταν για τον τελικό.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, αυτό δεν ήταν να είναι, μια σειρά από καρδιακές στιγμές και μια άλλη απώλεια πέναλτι πέναλτι έστειλε τη Γερμανία στο δρόμο τους στον τελικό όπου χτύπησαν μια πνευματική αλλά όχι ακριβώς λαμπρή πλευρά της Τσεχικής Δημοκρατίας.

Η απογοήτευση επιδεινώθηκε από ένα αστυνομικό άλογο που βγήκε στο πόδι μου, οι άνθρωποι που κλαίνε στο τρένο και εμείς να πάρουμε το λάθος τρένο στο σπίτι.

Η μαμά μου πήγε τρελή που ήμασταν τόσο αργά και συνολικά ήταν απλά ένα τρομερό τέλος σε αυτό που ήταν ο πιο μαγικός μήνας

Το ποδόσφαιρο ποτέ δεν το έκανε σπίτι

Τόσο αγαπητέ αναγνώστη, την επόμενη φορά που κάποιος αναφέρει «έρχεται στο σπίτι», μπορείτε να τους δείξετε προς την κατεύθυνσή μου και θα τα φώναξω σε δάκρυα για ώρες λέγοντάς τους για το χρόνο που σχεδόν το έκανε.

Το μεγαλύτερο καλοκαίρι ένα 16χρονο αγόρι θα μπορούσε να ζητήσει το 1996.